Welcome

nsanlar birbirlerini tan?man?n ne kadar güç oldu?unu bildikleri için bu zahmetli i?e te?ebbüs etmektense, körler gibi rastgele dola?may? ve ancak çarp??t?kça birbirlerinin mevcudiyetinden haberdar olmay? tercih ediyorlar.

istisnas?z herkesi istihfaf etmek suretiyle etraf?ndakileri k?ymetine inand?r?yordu.

Yaln?z bo?, bombo? mahluklard?. Yapt?klar? münasebetsizlikler hep buradan geliyordu. ?çlerinin esneyen bo?lu?u kar??s?nda ancak ba?ka ba?ka insanlar? istihfaf ve tahkir etmek, onlara gülmek suretiyle kendilerini tatmin edebiliyorlar, ?ahsiyetlerinin fark?na var?yorlard?.

Etraf?n? bu kadar iyi tan?yan, kar??s?ndakinin ta içini bu kadar keskin ve aç?k gören bir insan?n heyecanlanmas?na ve herhangi bir kimseye k?zmas?na imkân var m?yd?? Böyle bir adam, önünde bütün küçüklü?ü ile ç?rp?nan birine kar?? ta? gibi durmaktan ba?ka ne yapabilirdi? Bütün teessürlerimiz, inkisarlar?m?z****, hiddetlerimiz, kar??m?za ç?kan hadiselerin anla??lmad?k, beklenmedik taraflar?nad?r.

Bunlar? söylerken mektepte kendisinin de ileri gelen tembellerden oldu?unu tamamen unutmu?a benziyordu.

On sene, tam on sene, zavall? ruhumun bütün k?rgml???yla, bir ölüye k?zm??, bir ölüyü suçlu tutmu?tum... Onun hat?ras?na bundan daha büyük bir hakaret yap?labilir miydi? Hayat?m?n temeli, gayesi, sebebi olan kimseden on sene, hiç tereddüt etmeden, haks?zl?k edebilece?imi hiç dü?ünmeden ?üphelenmi?tim.

Kaybedilen en k?ymetli e?yan?n, servetin, her türlü dünya saadetinin ac?s? zamanla unutuluyor. Yaln?z kaç?r?lan f?rsatlar asla ak?ldan ç?km?yor ve her hat?rlay??ta insan?n içini s?zlat?yor. Bunun sebebi herhalde, "Bu öyle olmayabilirdi!" dü?üncesi, yoksa insan mukadder telakki etti?i ?eyleri kabule her zaman haz?r.

Maria Puder merdiven basama??na atlad?, sonra bana e?ilerek, yava? bir sesle, fakat tane tane: "?imdi ben gidiyorum. Fakat ne zaman ça??r?rsan gelirim..." dedi.

"Hep çocuksun, Raif!" dedi. "Önüne geçmek mümkün olmayan i?lerde tela? ve heyecan göstermek çocukluktur. Hem daha vaktimiz var, birçok ?eyleri dü?ünür

Ve bir gün her ?ey bitti... O kadar basit, o kadar kati bir ?ekilde bitti ki, ilk anda i?in azametini anlamak benim için mümkün olmad?... Yaln?z biraz ?a??rd?m, bir hayli üzüldüm; fakat bu hadisenin hayat?m üzerinde bu kadar büyük, bu kadar de?i?mez bir tesiri olaca??n? asla dü?ünmedim.

Ba??n? yava?ça yast??a b?rakt?m: "Yorulacaks?n!" dedim. Gözleri parlad?: "Hay?r, hay?r!" diyerek koluma sar?ld?. Sonra kendi kendine söyleniyormu? gibi: "?imdi aram?zda noksan olan ?eyin ne oldu?unu biliyorum!" dedi. "Bu eksik sana de?il, bana ait... Bende inanmak noksanm??... Beni bu kadar çok sevdi?ine bir türlü inanamad???m için, sana â??k olmad???m? zannediyormu?um... Bunu ?imdi anl?yorum. Demek ki, insanlar benden inanmak kabiliyetini alm??lar... Ama ?imdi inan?yorum... Sen beni inand?rd?n... Seni seviyorum... Deli gibi de?il, gayet akl? ba??nda olarak seviyorum... Seni istiyorum... ?çimde müthi? bir arzu var... Bir iyi olsam!.. Ne zaman iyi olaca??m acaba?.."

"Ah Raif" dedi. "Ne var?" Biraz kendini toplad?. Çabuk çabuk nefes alarak: "Hiç!" dedi, "Bugün yan?mdan ayr?lman? istemiyorum... Neden biliyor musun? Dün ak?am anlatt???n ?eylerin, sen gider gitmez, kafama hücum edeceklerini, beni bir dakika bile rahat b?rakmayacaklar?n? zannediyorum..." "Bilsem anlatmazd?m!" dedim. Ba??n? sallayarak cevap verdi: "Hay?r, öyle demek istemiyorum... Kendim için söylemiyorum... Art?k sana güvenemeyece?im! Seni yaln?z b?rakmaktan korkuyorum... Evet, bu ak?am hemen hemen hiç uyumad?m.

"?stersen y?lba??ndan sonra geçen be? günde neler yapt???m? anlatay?m, daha çabuk uyursun!" dedim.

"Doktorlarla konu?, beni art?k ç?kars?nlar" dedi. Sonra, alelade bir ?ey söylüyormu? gibi, m?r?ldand?: "Bana sen daha iyi bakars?n!"

kad?nlar?n hiçbir zaman sahiden sevemeyecekleri neticesine var?yordum. Kad?n sevebilece?i zaman sevmiyor, ancak tatmin edilmeyen arzulara üzülüyor, k?r?lan benli?ini tamir etmek istiyor, kaybedilen f?rsatlara yan?yor ve bunlar ona a?k çehresi alt?nda görünüyordu.

Sadece müteessirdim. "Bunun böyle olmamas? laz?md?" diyordum. Demek ki beni bir türlü sevemiyordu. Hakk? vard?. Beni hayat?mda hiç, hiç kimse sevmemi?ti.

"Demek ki insanlar birbirine ancak muayyen bir hadde kadar yakla?abiliyorlar ve ondan sonra, daha fazla sokulmak için at?lan her ad?m daha çok uzakla?t?r?yor. Seninle aram?zdaki yak?nla?man?n bir hududu, bir sonu olmamas?n? ne kadar isterdim. Beni as?l, bu ümidin bo?a ç?kmas? üzüyor... Bundan sonra kendimizi aldatmaya lüzum yok... Art?k eskisi gibi apaç?k konu?amay?z... Bunlar? ne diye, neyin u?runda feda ettik?

"Daha ne istiyorsun? Ba?ka bir ?ey isteyebilir misin?.. Ama ben istiyorum... Birçok ?eyler istiyorum ve hiçbirini elde edemiyorum... Her çareye ba?vurdum; fayda yok... Sen art?k memnun olabilirsin! Ama ben ne yapay?m?"

çimde bo? kalan bir taraf bulundu?unu ve bu bo?lu?un bana adeta maddi bir eziklik verdi?ini hissediyordum. Bir ?ey noksand?, fakat bu neydi? Evden ç?kt?ktan sonra bir ?ey unuttu?unu fark ederek duraklayan, fakat unuttu?unun ne oldu?unu bir türlü bulamayarak haf?zas?n? ve ceplerini ara?t?ran, nihayet, ümidini kesince, akl? geride, ileri gitmek istemeyen ad?mlarla yoluna devam eden bir insan gibi üzüntülüydüm.

Biraz sarho? olmaya ba?lad???n? anlam??t?m. Kar??mdaki iskemleden kalkarak yan?ma oturmu? ve kolunu omzuma atm??t?. Kalbim, ökseye tutulmu? bir ku? yüre?i gibi h?zla çarp?yordu. O beni mahzun zannediyordu. Halbuki de?ildim. ?imdi, gülemeyecek kadar mesuttum ve saadetimi ciddiye al?yordum.

Bu hareketsizli?in, korkuya dayanan bu tereddüdün daha zararl? oldu?unu, insan münasebetlerinde bir noktada ta? kesilmi? gibi kal?namayaca??n?, ileriye at?lmayan her ad?m?n insan? geriye götürdü?ünü ve yakla?t?rmayan anlar?n muhakkak uzakla?t?rd???n? karanl?k bir ?ekilde seziyor ve içimde sessizce yanan, fakat günden güne büyüyen bir endi?enin yer etmeye ba?lad???n? hissediyordum.

Onu d??ar?dan birdenbire gelen bir ?ey zannetmek do?ru de?ildir. O, içimizde zaten mevcut olan hislerin bizi ?a??rtacak kadar ?iddetlenivermesinden ibarettir."

"Bu söyledi?iniz bir an meselesidir" dedim. "?çinizde mevcut olan sevgi, alaka, sarih olarak bilinmeyen baz? vesilelerle, zaman? tayin edilemeyecek olan bir anda, birdenbire birikir, tekasüf eder*; nas?l tatl? tatl? ?s?tan güne? ????? bir adeseden geçtikten sonra bir noktada toplan?yor ve yakmaya ba?l?yorsa, kuvvetini fevkalade art?ran bu sevgi de sizi sarar ve tutu?turur.

"Evet" demi?tim. "En çok sevdi?inize hakikaten ve di?erlerine birer parça â??ks?n?z!"

"Hay?r dostum, hay?r!" diyordu. "A?k hiç de sizin söyledi?iniz basit sempati veya bazan derin olabilen sevgi de?ildir. O büsbütün ba?ka, bizim tahlil edemedi?imiz öyle bir histir ki, nereden geldi?ini bilmedi?imiz gibi, günün birinde nereye kaç?p gitti?ini de bilmeyiz. Halbuki arkada?l?k devaml?d?r ve anla?maya ba?l?d?r. Nas?l ba?lad???n? gösterebilir ve bozulursa bunun sebeplerini tahlil edebiliriz. A?ka girmeyen ?ey ise tahlildir. Sonra dü?ünün, dünyada hepimizin ho?land???m?z birçok kimseler, mesela benim hakikaten sevdi?im birçok dostlar?m vard?r.

Onu çok seviyordum.

"Demek beni k?skanm?yorsunuz ha?" dedi. "Beni sahiden bu kadar çok mu seviyorsun?"

Görüyorum ki, ba?ka yollardan gitti?imiz halde ikimiz de ayn? neticeye varm???z: ikimiz de birer insan ar?yoruz, kendi insan?m?z?... E?er birbirimizde bunu bulursak harikulade bir ?ey olur...

Hiçbir insandan, bana verdi?inden fazla bir ?ey istemeye al??mam??t?m...

Hiçbir kad?n, ihtiras halindeki bir erkek kadar âciz ve gülünç olamaz. Buna ra?men bu hallerini bir kuvvet tezahürü zannedecek kadar yersiz bir gururlar? vard?r... Aman yarabbi, insan deli olur...

müphem bir his bana, kim olursa olsun bir insan? tamamen gördükten ve gördüklerini kendinden saklamad?ktan sonra, ona hiçbir zaman büsbütün yakla??lamayaca??n? f?s?ld?yordu.

Halbuki mümkün olanla kanaat etseler, hayallerindekini hakikat zannetmekten vazgeçseler bu böyle olmaz.

Hayatta yaln?z kalman?n esas oldu?unu hâlâ kabul edemiyor musunuz? Bütün yak?nla?malar, bütün birle?meler yalanc?d?r. ?nsanlar ancak muayyen bir hadde kadar birbirlerine sokulabilirler, üst taraf?n? uydururlar; ve günün birinde hatalar?n? anlay?nca, yeislerinden her ?eyi b?rak?p kaçarlar.

Arad???n?z insan daima bu geceki gibi, istedi?iniz yerde yolunuza ç?kmaz ki..."

"Evet, çok... Sizi sergiye ilk geldi?iniz günden beri hat?rl?yorum. Can?n?z s?k?lm?? gibi dola??rken birdenbire benim portremin önünde durdunuz... Öyle garip bir dikkatle bakmaya ba?lad?n?z ki, gelip geçenlerin bile tuhaf?na gitti. Ben de ilk anda resmi bir tan?d???n?za benzetti?inizi zannetmi?tim. Sonra her gün gelmeye ba?lad?n?z... Kolayca anlayabilece?iniz bir meraka dü?tüm. Birkaç kere yan?n?za sokularak tabloyu sizinle beraber, adeta ba? ba?a seyrettim. Siz hiçbir ?eyin fark?nda de?ildiniz, gözlerinizi ara s?ra, rahat?n?z? bozan bu seyirciye çevirdi?iniz halde tan?m?yordunuz. Bu dalg?nl???n?zda garip bir cazibe vard?... Söyledi?im gibi merak da ediyordum... Nihayet yan?n?za sokulup konu?maya karar verdim. Di?er ressam arkada?lar da sizi merak ediyorlard?... Onlar da ?srar ettiler... Fakat ke?ke yapmasayd?m... Sizi tamamen kaybettik... Bir daha sergiye gelmediniz!"

"Bu defteri bir gece, yaln?z bu gece bende b?rakmaz m?s?n?z? Bu kadar zaman arkada?l?k ettik, bana kendinize dair hiçbir ?ey söylemediniz... Sizi merak etmemi tabii bulmuyor musunuz? Bana kar?? da bu kadar saklanmaya muhakkak lüzum görüyor musunuz? Dünyada benim için en k?ymetli insans?n?z... Buna ra?men sizin gözünüzde herkes gibi bir hiç oldu?umu söyleyerek mi beni b?rak?p gitmek istiyorsunuz?"